သစ္ရြက္

ကိုယ့္ရဲ့ အခင္မင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းကေၿပာတယ္၊ေလလႊင့္ငွက္ရဲ့ေတးသံ

ၾကားလြင့္ေၿမာေနတဲ့ကိုယ့္ကို၊ ေနၿမဲေနရာမွာပဲထာ၀ရၿမွတ္ႏွံဖို႔ၾကိဳးစား
ပါတဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းေရ---မင္းအၿမင္၊ မင္းအေတြး၊ မင္းေစတနာကို
ကိုယ္အေသအၿခာ နားလည္ခံစားမိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ေပါ့ကြာ----
အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္ဆီမွာဘာမွၿပန္ရွင္းၿပစရာမရွိတာကို စိတ္မ
ေကာင္းပါဘူး၊ကိုယ့္ရင္တြင္းၿဖစ္ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုပဲ မင္းအတြက္
ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္၊

ငါဟာသစ္ရြက္၊
အေၾကြေစာလို႔ ႏွေၿမာလွခ်ည့္လို႔၊
မင္းေၿပာတယ္ေနာ္၊
လႈပ္ေလရဲ့ ဆုတ္ေၿခြမႈေတြ၊
ဥတုရဲ့ၿပဳမူမႈေတြ၊
တားဆီးမႈေ၀း၊
သစ္ေဆြးရဲ့အမွန္သရုပ္၊
မင္းအဟုတ္ေကာ ၿမင္တတ္ပါရဲ့လား၊
ၾကည့္ပါ၊ ၿမင္ပါ၊ သိပါ၊
သစ္ရြက္ေၾကြ နိယာမ၊
ေလထ လို႔ လဲေၾကြ၊
ေၿခြခ် လို႔ လဲ ေၾကြ၊
မေနရ လို႔ လဲ ေၾကြ ။ ။




ဘုတလင္
ေမာင္ညိုေခ်ာ၊